Van andermans leer
is het goed riemen snijden

Als je het hebt over een midden-middenklassebuurt dan is dat Oog In Al wel. Zeker in de jaren vijftig en zestig. Vader werkt bij de katholieke vakbeweging, een aanverwante instelling, zoals mijn vader die voor de Volkskrant werkt, bij Douwe Egberts of bij de gemeente en is daar minstens adjunct-chef. Moeder doet het huishouden in het vaak grote gezin. Met de kinderen heeft men het beste voor. Als het enigszins kan moeten die naar het Bonifatiuslyceum. Wat een teleurstelling is het als de eerste leerlingen van de Dominicusschool die opgaan voor het toelatingsexamen allemaal zakken. De zondebok is het hoofd van de nog jonge school. Hoe modern hij ook mag zijn – jongens en meisjes in dezelfde klas, dat bestaat elders in Utrecht nog niet – het onderwijs is niet doelgericht genoeg op de vragen die Boni in het tweedaagse toelatingsexamen stelt. Het hoofd wordt vervangen en er komt een nieuwe onderwijzer voor de zesde klas, meneer Van Rooijen. Zijn zoon Henk zit bij mij in de klas. Hij moet leerlingen in extra lessen klaarstomen voor het toelatingsexamen.

Strafregels

Van Rooijen is streng. Menigmaal staat hij bulderend voor de klas. Slappe vaatdoeken foetert hij. Als ik op de speelplaats van iemand een pijpje zwart-wit afpak en iedereen ervan trakteer tot het bijna op is, moet ik strafregels schrijven. Zo vaak kwam dat niet voor, vandaar dat ik het me nog goed herinner. Van andermans leer is het goed riemen snijden. Hij besteedt er direct een deel van de les aan. Van Rooijen relativeert ook. Hij ervaart dat sommige leerlingen eerder voor de meerdere eer en glorie van hun ouders de extra lessen volgen dan vanwege de eigen capaciteiten. Hij maakt dat duidelijk als Anita Berry in 1961 een hitje scoort met Middellandse Zee. Hij parafraseert het tot Middelbare school.

De Dominic Brothers Band

Klassefoto Boni klas 1C, 1963 - Met de 'Dominicanen', op de voorste rij vlnr Clemens Peek, Ben van Doorn, Henk van Doorn, staand daarvoor Boudewijn Scholtens, staand aan het bureau van 'meneer Kloosterman (Latijn) Louis Kragting, daarachter zonder bril Joop Schellekens en uiterst rechts op de 2e rij Jeroen Sprenger

In 1962 verlopen de toelatingsexamens voor Boni beduidend succesvoller dan andere jaren. De laatste schooldag wordt een feest. Iedereen bereidt een act voor. Er is wat limonade en wat cake. Zelf raak ik verzeild in een groepje met Louis Kragting, Clemens Peek, Henk van Rooijen (Hendrikus Voris Rodis!), Bennie van Doorn en Joop Schellekens. Samen gaan we naar Boni en komen daar in klas 1c terecht (foto hiernaast). Voorzien van een theekist, ketels, potten en pannen, en badminton rackets vormen wij De Dominic Brothers Band. Ons slotnummer is Middelbare school. Zelf hebben we de tekst geschreven. Maar de laatste regel is van Van Rooijen: Middelbare school, ik moet er naar toe van mijn pa en moe! Ook wij kunnen relativeren.

Jeroen Sprenger
voorjaar 2006

(van 1956 tot 1962 leerling van de St. Dominicusschool)

Eerder gepubliceerd in Anna Wits (red), "Wij zijn Dominicanen, St. Dominicusschool 1956-2006, van parochieschool naar school van formaat", april 2006.